|
Ingeborg schildert niet exact wat ze ziet
maar wat ze onthoudt. Het moment, de gedrevenheid, de muziek. De dingen
die haar van iemand bij blijven.
Vandaar dat de tekeningen soms vanuit meerdere perspectieven gemaakt
zijn?
“Ja, het hoeft ook niet altijd te kloppen. Je kunt best de voorkant en
de achterkant van iemand tegelijk zien. En het maakt niet uit dat armen
en benen niet altijd op de goede plaats zitten”.
Het klopt pas als het de essentie weergeeft.
| 
